Je hebt weleens van die dagen dat er helemaal niks spannends op het programma staat. Geen koffiedate met een vriendin om bij te kletsen, geen sport want het is een rustdag, geen hotspot te bezoeken, zelfs geen tandartsafspraak. Helaas geen excuses om het huishouden niet te hoeven doen. Na het ontbijt zwaai ik de oudste twee kinderen uit als ze naar school fietsen en de twee jongste kinderen breng ik naar school. Dan gaat de eerste was erin en haal ik de andere af. Begin ik met het opruimen van de ontbijtspullen en haal ik de vaatwasser leeg, stofzuigen, badkamer en de rest van het huis opruimen en voordat ik de jongste kinderen van school moet halen voor de lunch maak ik een flinke wandeling met de hond. Na de lunch ruim ik alles weer op en breng ik ze weer naar school en loop ik meteen door naar de supermarkt voor de boodschappen. Eenmaal thuis doe ik wederom een was en werk ik aan de blog. Om half vier haal ik de kinderen weer op en komen de oudsten ook thuis. Wat huiswerkbegeleiding, hier en daar nog wat opruimen, de laatste was doen en het avondeten voorbereiden en de dag is eigenlijk alweer bijna om. Tijdens de snijbonen-stamppot en huisgemaakte gehaktballen vertelt iedereen uitgebreid over z’n dag. Aan mij wordt gevraagd wat ik heb gedaan. “Nou, beetje opgeruimd enzo” zeg ik op een nogal verdedigende toon. De kinderen hebben mij namelijk weleens gevraagd of het niet saai is, zo’n hele dag thuis. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat het lampje van mijn mobiel flikkert. Iets in mij zegt dat ik even moet kijken ook al zijn we aan het eten. Het is een appje van mijn tante, haar afspraak heeft afgezegd en of ik dan mee wil naar de try-out van de musical Pippin? Jaa, leuk! Alleen of ik wel nu meteen naar Carré wil komen want het begint over 1 1/2 uur en zij is er al. Nu komen? Zij is er al? Huh? Ik moet even schakelen. Manlief reageert enthousiast. Hij vindt het leuk voor mij, maar volgens mij is hij met name blij dat hij niet mee hoeft. Mijn liefde voor musicals wordt niet bepaald gedeeld. Daar ging ik…in de 5de versnelling een nette outfit aan met hoge pumps, borstel door het haar, flink wat make-up om de dag te verdoezelen en nog meer parfum om die stamppotlucht kwijt te raken. Een klein half uur later zet manlief mij voor de deur af en loop ik naar de kassa waar mijn kaartje zou liggen. Ik noem mijn naam waarop een charmante vrouw met een naambordje ‘gastvrouw’ op mij afkomt en roept; “Je hebt het gehaaaald!!” “Uh ja, stamel ik”. Ze geeft mij een arm en roept dat het zo gezellig is dat ik er ben. Ik word begeleid naar de garderobe waar ik mijn jas mag afgeven. Vervolgens lopen we naar de Oranje foyer waar veel mensen zijn en waar ik welkom wordt geheten door een kelner met een dienblad vol lekkere drankjes. “Je hebt toch nog niet gegeten, hè?” vraagt de lieve gastvrouw enthousiast. “Nee, niet echt” zeg ik en ik neem een nipje van mijn witte wijn. “Gelukkig maar! Het voorgerecht heb je net gemist maar het hoofdgerecht komt er zo aan”. Ze brengt mij naar de tafel waar mijn tante zit en schuift een stoel naar achteren en nodigt mij uit te gaan zitten. De avond blijkt te worden verzorgd door een niet nader te noemen bank. Nog geen 5 minuten later krijgen we een chique surf ’n turf voor onze neus. Dit is nog eens wat anders dan stamppot. Heerlijk! De gong gaat…de voorstelling gaat beginnen en het blijkt dat we geweldige plaatsen hebben. Op het balkon, recht voor het toneel. De musical is echt fantastisch! Een met meerdere Tony Awards geprezen Amerikaanse productie en we vallen met onze neus in de boter want de originele cast staat op het toneel. In de pauze willen we bij de bar een drankje halen maar het is er erg druk dus we nemen een kijkje bij de Oranje foyer. De gastvrouw staat blijkbaar al op ons te wachten. “Waar waren jullie nou?”. “Uhh..bij de bar, we wilden een drankje halen. Ze schiet in de lach. “De bar?! Gekkies! Kom, ik ga het dessert halen. Wat willen jullie drinken?”.
Terwijl ik geniet van een heerlijk brownie-pecannotentaartje verheug ik mij op de tweede helft van de musical. Hoezo een saaie dag?!
