Een jaar of vijftien was ik dat ik begon met het slikken van een anticonceptie pil. Ik had behoorlijk last van mijn menstruatie en het gebruik van de pil beloofde beterschap. En inderdaad, deze werd een stuk minder heftig. Daarnaast vond ik het ook wel superhandig om mijn menstruatie te kunnen reguleren. Ik slikt de pil vaak door zodat ik een menstruatieloze maand had. Dat is jarenlang naar volle tevredenheid gegaan. Maar voor en tijdens mijn zwangerschappen merkte ik wel dat ik het best wel fijn vond om de pil juist niet te slikken. Ik werd een beetje pilmoe. Ik heb af en toe geëxperimenteerd met bijvoorbeeld de Mirenaspiraal (= 3 weken menstruatie, 1 week niet) dus mee gestopt en de Persona, zo’n apparaatje die je elke dag groen of rood licht geeft, maar waar je toch een beetje onzeker van wordt.
Omdat er eigenlijk geen alternatief meer was wat mij aansprak bleef ik de pil slikken
Altijd kwam ik weer terug bij de pil die steeds minder goed beviel. Omdat het pilletje innemen mij tegen stond, ik het idee had dat ik last had van de hormonen en ik hem alleen nog maar s’avonds kon innemen omdat ik anders misselijk werd, maar hem juist daardoor regelmatig vergat. Maar omdat er eigenlijk geen alternatief meer was wat mij aansprak bleef ik de pil slikken. En dacht de oplossing te vinden in een andere pil. Op een gegeven moment had ik alle soorten wel gehad en was weer terug bij af; de pil waar ik ooit mee begon; Microgynon. Na mijn laatste zwangerschap bleek de Microgynon een andere naam te hebben gekregen. De apotheek zei dat alleen de naam was veranderd, niet de samenstelling. Sorry, maar daar geloofde ik dus helemaal niks van.
Elke maand hing er 3 weken lang een zwarte wolk boven mijn hoofd
Elke maand hing er 3 weken lang een zwarte wolk boven mijn hoofd en in de stopweek bloeide ik weer op en viel dat zwaarmoedige gevoel weg. Om vervolgens een week later weer van voor af aan te beginnen. Het heeft even geduurd voordat ik het patroon begon te herkennen en er op ging letten. En of het al niet erg genoeg was dat ik een soort van depressief in de rondte liep, zeulde ik ook nog eens 7 kilo extra met mij mee. Ondanks mijn normale eetpatroon en sportroutine zaten die kilo’s er namelijk ineens op. Ook had ik last van opvliegers. Zo’n koukleum als ik ben wilde ik nu weleens hartje winter het liefst in mijn onderbroek naar buiten om af te koelen. Nu zou dat een vervroegde overgangsverschijnsel kunnen zijn geweest, maar op je 41ste is die kans niet heel erg groot. Mijn constatering was dat het niet anders kon dan dat het aan de pil lag. Overstappen op een andere pil ging niet meer want ik had ze zo goed als allemaal al geprobeerd. Daarbij was de Microgynon die ik slikte degene met de minste hormonen. En de huisarts was van mening dat mijn depressieve buien niet aan de pil kunnen liggen, want de pil zou juist goed zijn om je hormonen meer in balans te brengen.
Stoppen met de pil
Na wat twijfels was er voor mij eigenlijk maar één oplossing en dat was stoppen. Ik was er heilig van overtuigd dat ik mij dan beter zou voelen. Nu na ruim een half jaar kan ik zeggen dat ik gelijk had. Geen depressieve buien meer en geen zwaarmoedig gevoel. Ook ben ik behoorlijk afgevallen, zonder dat ik daar ook maar iets voor heb hoeven doen. En een opvlieger heb ik nooit meer gehad. Er zullen vast heel veel vrouwen zijn die van dit alles helemaal geen last hebben, maar ik ben echt superblij dat ik de keuze heb gemaakt om te stoppen met die hormonen.
Ik ben nog steeds aan het bedenken welke vorm van anticonceptie zonder hormonen het best bij mij past. Heb jij ervaringen met anticonceptie zonder hormonen?
Alle tips zijn welkom!
